امروزه یکی از سؤالات جدی جوانان آنست که آیا ازدواج خود را به شکل سنتی انجام دهند یا غیر سنتی؟ در ازدواج سنتی یک دختر توسط معرف و یا توسط خانواده آقا مورد شناسایی قرار می گیرد و بطور رسمی با حضور خانواده های دو طرف جلسات آشنایی بر قرار می شود. و خانواده ها بطور رسمی عروس و داماد را ملاقات می کنند. در ازدواج غیر رسمی به جای آنکه خانواده ها از یکدیگر شناخت داشته باشند دختر و پسر به نوعی با یکدیگر آشنا می شوند که شامل محیط ، محیط درس و دانشگاه، شبکه های اجتماعی و امثالهم. به هر تقدیر دو شیوه مجزاست. تحقیقات در کشورهای غربی نشان از پایداری بیشتر در ازدواج های سنتی است. زیرا خانواده های دو طرف در مورد سیستم نوظهور احساس مسئولیت می نمایند و در ازدواج های غیر سنتی احتمال پایداری کمتر است زیرا زوجین خود به تنهایی باید از این حریم مراقبت و صیانت نمایند. برخی از جوانان خصوصاً دختران با ازدواج های سنتی مقابله می کنند و دو باور در آنها رایج است. ابتدا آنکه چرا ما باید در خانه بنشینم تا یک آقا پسری میلش بر این شود که در خانه ما را بزند. و دیگر آنکه چرا در ابتدا باید مادر یا خواهر یک پسر مرا پسند کند و بعد بواسطه آنها من مورد پسند پسر قرار بگیرم یانه.

در پاسخ باید گفت به هر حال ما چه بخواهیم و چه نخواهیم در دنیا این دو سبک وجود دارد.

و هر یک از دو سبک منافع و مضراتی وجود دارد. مثلاً در ازدواج سنتی گاه خانواده ها اجازه آشنایی بیشتر را به دو نفر نمی دهند و با عجله به عقد می پردازند. حال آنکه اگر زمان مناسب برای این دوره در نظر گرفته شود تا آشنایی و شناخت بیشتر بدست آید، این نقیصه رفع می گردد. در ازدواج های غیر سنتی گرچه این نقیصه رفع شده است اما موانع خاص خود را دارد و آن ایجاد دلبستگی و عدم توان برای جدایی وقتی پی می برند زوج مناسبی برای هم نیستند. به عبارت دیگر ازدواج هایی که در گذشته اتفاق می افتاد تحمیل خانواده بود اما امروزه تحمیل هر دو یا یک نفر برای ازدواج و گریز فرد دیگر و یا ماندن در رابطه با وجود عدم همسانی. لذا بهترین گرینه تغییر دو باور فوق است و عدم از دست دادن فرصت های ازدواج به دلیل باور غلط.